Bir Mevsim Kahramanı

• Şu günlerde kendimi o kadar zorluyorum ki düşüncelerimle... Bazen uçsuz bucaksız yerlere gitme heyecanı sarıyor bedenimi. Bir uçurumun kenarına oturup saatlerce gökyüzü ile yeryüzü arasındaki o çizgiye bakıp gülmek, ağlamak, haykırmak istiyorum. Rüzgarla gelen o poyraz.. Saçlarımın poyrazla olan savaşı... Güneşin yağmurla olan çatışması.. Hepsini yaşamak, görmek istiyorum. Yeşillikler etrafında dört dönsün, kuş sesleri; ağaçların , otların mırıltısı.. Kulağa ulaşan bütün sesler birer nefes olsun istiyorum benim için.. Yazı: / @_mevsim_kahramani •》

• İnsan bakar bakar durur boş duvarlara, canı sıkılınca.. Ağlamak gelir içinden. Düşünür; işini , aşını, geçmişini, geleceğini, dününü, bugününü, yarınını.. Yanındakini, solundakini, yolundakini, aklındakini... ° ° ° Balkona çıkar, oturur hasır sandalyesine elinde kahvesi, manzarayı seyreder bazen de.. Ayağının altındaki karınca büyüklüğündeki insan suretlerini. Yürüdükleri yollara bakar. Herkesin telaşının bir sebebi olduğunu düşünür. Peki ' insan ne için yaşar? ' Bazıları kendileri için, bazıları çocuğu için, anneleri, babaları... Bu böyle uzar uzar gider. Önce insan , insan olmak için yaşamalı. Öğrenmek için yaşamalı. Yaşamak için yaşamalı.  💬Peki ya siz? Bu konu hakkında düşünceleriniz neler? ( Yorumlarda bekliyorum )